Οι τρεις εισηγητές: Γιάννης Ανδρουλιδάκης από την Πρωτοβουλία, Γιάννης Κουζής από το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ και ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης στηλίτευσαν τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο, την απορρύθμιση και την ολιγωρία των Ενώσεων να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.
Ωστόσο τα μέλη των παρατάξεων της ΕΣΗΕΑ που παρακολούθησαν την εκδήλωση στάθηκαν πολύ λιγότερο σ’ αυτά τα τεκμηριωμένα δεδομένα της παγιωμένης και επελαύνουσας επισφάλειας και πολύ περισσότερο στο αν πρέπει να φτιάξουμε σωματείο, ή επιτροπή πίεσης στην ΕΣΗΕΑ.
Το ζήτημα αυτό απαντήθηκε νομίζουμε επαρκώς μέσα στην εκδήλωση από μέλη της Πρωτοβουλίας, αλλά και από τους δύο εισηγητές μη μέλη, αλλά αισθανόμαστε ότι πρέπει να επανέλθουμε.
Συνάδελφοι θέλουμε Σωματείο και όχι Επιτροπή και εξηγούμαστε:
1) Είμαστε εργαζόμενοι εδώ και αρκετά χρόνια και διεκδικούμε εμπράκτως το αυτονόητο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι, και το διεκδικούμε για όλους από την πρώτη μέρα εργασίας.
2) Η υπάρχουσα επιτροπή για τα ΔΠΥ δεν έχει κατορθώσει τίποτα ούτως ή άλλως. Οι παρατάξεις που το θέλουν δεν έχουν κατορθώσει να ανατρέψουν τους συσχετισμούς και να ανοίξουν το Σωματείο για όλους τους εργαζόμενους. Πιστεύετε ειλικρινά ότι θα μπορέσει να το πετύχει μια επιτροπή εκτός Ένωσης; Μια επιτροπή μη μελών θα είναι ισχυρότερη από τις παρατάξεις των μελών;
3) Η άγνοια των πραγματικών διαστάσεων της ανασφάλιστης ή επισφαλούς εργασίας δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την αδράνεια προς την αντιμετώπιση αυτής της απαράδεκτης κατάστασης. Και δίπλα σας δουλεύουμε, και έχετε κάνει ημερίδες ανάδειξης του προβλήματος. Δεν δικαιούστε να επικαλείστε άγνοια, αν το κάνετε θα πρέπει παράλληλα να κάνετε την αυτοκριτική σας ως συνδικαλιστές που αγνοούν τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο.
4) Αναλογιστείτε τι σημαίνει να εντάσσονται οι συνάδελφοί σας στο συνδικαλιστικό τους φορέα ύστερα από πέντε ή και δέκα έτη εργασίας και αν… Αναλογιστείτε πως διαμορφώνονται όλα αυτά τα χρόνια όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι εγκαταλειμμένοι στο μεσαίωνα της ατομικής διαπραγμάτευσης, της εργασιακής μοναξιάς και της συνδικαλιστικής ανυπαρξίας. Βλέποντας επί σειρά ετών τα νώτα σας, αποκλεισμένοι από τα δικά σας εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και τις παρατάξεις. Μπορούν να παρακολουθούν, αλλά όχι να συμμετέχουν. Όταν και αν εισέλθουν στις Ενώσεις, αυτές έχουν ήδη απαξιωθεί στα μάτια τους.
5) Το πρόταγμά μας προχωράει και πέρα από τη συνδικαλιστική στέγη, θέλουμε αυτή να έχει και γερά θεμέλια. Αυτός είναι και ο λόγος που εμείς δεχόμαστε μόνο έναν αποκλεισμό, θέση στο δικό μας σωματείο δεν θα έχουν μόνο οι εργοδότες, όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι θα είναι ευπρόσδεκτοι.
6) Θεωρούμε εξευτελιστικό για τον κλάδο τον αποκλεισμό εργαζομένων του από το Ταμείο και το Επικουρικό (ΕΤΕΡ, ΕΤΙΤΑ, μισθωτοί εκτός ΕΠΗΕΑ) και γι’ αυτό ευθύνεται η ΕΣΗΕΑ.
7) Πιστεύουμε ότι η συζήτηση για το πολυπόθητο Συνδικάτο Τύπου δεν άνοιξε ουδέποτε με έναν ουσιαστικό και ξεκάθαρο, προγραμματικό τρόπο με ευθύνη και πάλι της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ.
8) Εμείς, θέλουμε να παλέψουμε μαζί με όλους τους υπόλοιπους για το Συνδικάτο Τύπου. Εμείς, θέλουμε να συμπορευόμαστε με τις Ενώσεις των άλλων ειδικοτήτων του κλάδου και όχι να τις αποκλείουμε.
9) Ναι, είμαστε ακόμα λίγοι και μπορεί να φάμε και τα μούτρα μας, αλλά αυτό είναι χίλιες φορές προτιμότερο από την απραξία. Ας χάσουμε, έστω θα έχουμε παίξει. Να θυμίσουμε εδώ ότι η ΕΤΕΡ, η Ένωση των ηχοληπτών του ραδιοφώνου, αριθμεί συνάδελφοι 300 μέλη. Ε λοιπόν οι 300 της ΕΤΕΡ υπογράφουν καλύτερη σύμβαση εισαγωγικού μισθού νεοπροσλαμβανόμενου από ότι η ΕΣΗΕΑ των 5.500 μελών. Βλέπετε δεν είναι όλα στεγνά μαθηματικά.
10) Επίσης η ΕΤΕΡ είναι η μοναδική Ένωση που αγωνίστηκε και επέβαλε να μην υπάρχουν στην ειδικότητα αυτή εργαζόμενοι με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών. Δεν τους απέκλεισε, απλώς παλεύει καθημερινά την εισαγωγή των νεοεισερχόμενων στον κλάδο στα μισθολόγια και το πετυχαίνει.
11) Στο πλαίσιο αυτό θέλουμε να αποσαφηνίσουμε επίσης ότι το Σωματείο Μισθωτών στα ΜΜΕ δεν θα αποκλείει μεν καμία ειδικότητα για λόγους αρχής, αλλά θεωρεί ότι μόνο ένας «τρελός» ηχολήπτης θα προτιμήσει αυτό από την ένταξή του στην ΕΤΕΡ.
12) Αξίζει εδώ επίσης να ειπωθεί ότι στα ραδιόφωνα η ΕΤΕΡ έχει δηλώσει έτοιμη να παλέψει ενάντια στις play lists που κόβουν βάρδιες από τους ηχολήπτες και θέσεις εργασίας από δημοσιογράφους και ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Μόνο η ΕΤΕΡ όμως, η ΕΣΗΕΑ περί άλλων τυρβάζει και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί δεν έχουν ενιαία συνδικαλιστική έκφραση.
13) Σε αντίθεση με την ΕΤΕΡ που έχει διεξάγει νικηφόρα τον αγώνα ενάντια στην επισφάλεια βρίσκεται η Ένωση των Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης (ΕΤΙΤΑ) που αποκλείει από τους κόλπους της τους καμεραμάν που εργάζονται με ΔΠΥ ή μαύρα. Μπορεί το πρόβλημα να είναι περίπλοκο, αλλά με αποκλεισμούς εργαζομένων σίγουρα δεν επιλύεται. Οι επισφαλείς καμεραμάν είναι ευπρόσδεκτοι.
14) Το ίδιο ευπρόσδεκτοι είναι και οι κλητήρες, οι φύλακες, οι καθαρίστριες και όλοι οι άλλοι που επειδή ο εργοδότης τους ασφαλίζει στο ΙΚΑ και όχι στο ΤΣΠΕΑΘ αποκλείονται από την ΕΠΗΕΑ και τον ΕΔΟΕΑΠ. Είναι το έτερο μεγάλο άλγος των καθημερινών μας συναναστροφών στους χώρους εργασίας μας και το λιγότερο προβεβλημένο.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν μας κάνουν να επιμένουμε ότι ναι, σωματείο θέλουμε, σωματείο μαχητικό, χωρίς αποκλεισμούς και έτοιμο να παλέψει μαζί με όλους τους υπόλοιπους για το Συνδικάτο Τύπου.
No comments:
Post a Comment